Het was een warme Griekse zomeravond en ik keek goedkeurend naar mezelf in de spiegel van de hotelkamer. Mijn turquoise jurkje met spaghettibandjes zat strak om mijn goedgevulde lijf. Hoewel ik al een tijdje eigenlijk totaal niet lekker in mijn vel zat, vond ik dat het er mee door kon.
In de lobby vroeg ik mijn zoon of hij een foto van ons wilde maken. Dát had ik beter niet kunnen doen. Op de iphone keek een totaal andere vrouw mij aan, één met een opgeblazen rond hoofd en een dubbele kin. De vetkwabbels puilden onder haar oksels over de rand van het jurkje en haar kuiten leken wel varkenspootjes in de torenhoge sandaal met plateauzool. Bijna panisch staarde ik naar de foto. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen? En dat terwijl ik 8 jaar ervoor ook al eens drastisch gewicht had verloren. Ik was weer he-le-maal terug bij af en riep in een opwelling: ‘Er moet 14 kilo af en morgen begin ik met mijn eigen bootcamp’.
Het hele winterseizoen ervoor had ik het programma ‘Obese’ op tv gevolgd, waarin echt ongezond te dikke mensen door een personal trainer een jaar lang op een drastisch dieet worden gezet en er daarnaast dagelijks fysiek flink van langs krijgen. Nu kan ik best wel streng voor mezelf zijn, dus die personal trainer was ik zelf. Ook had ik mij al jarenlang verdiept in gezonde voeding, maar op de één of andere manier kreeg ik het niet voor elkaar om daar een routine in op te bouwen; te druk met mijn zaak, vaak laat thuis, en dan geen zin en energie om wat gezonds in elkaar te draaien. En sporten? Daar zat ook geen regelmaat in. Je kent het waarschijnlijk wel, altijd wel een excuus.
Maar goed, geïnspireerd dus door dat programma en met mijn neus keihard op de feiten van mijn iphone-scherm gedrukt, begon ik aan mijn eigen personal trainingchallenge; een yoga challenge. Iedere ochtend stond ik om half 10 op mijn mat. Daarnaast trainde ik in de vroege avond voor de 10 km bridge to bridge run. Mijn voedingspatroon hervond ik en toen ik een kleine maand later aan de finish van de runstond was ik ruim 5 kg kwijt. Ik was echter nog niet overtuigd of ik mijn extra kilo’s nou door de yoga of het hardlopen verloor, of juist door de combinatie.
Die proef op de som kwam al vrij snel, want het werd herfst en ik moest er nog minimaal 5 kilo afwerken, maar bij al een beetje miezer krijg je mij met geen stok naar buiten voor een rondje hollen. Dus nam ik het besluit om alleen nog maar yoga te doen.
Ik verloor nóg 4 kilo en toen stagneerde het weer, die eeuwige laatste 5 kilo. Moest ik me er nu maar in berusten dat ik wat ouder was? Op zijn yogi’s accepteren en blij zijn met wie je nu bent? Ik kon het niet. Mijn spiegelbeeld klopte niet met het beeld van mezelf in mijn hoofd en mijn kleding paste ook altijd net niet.
Een paar jaar later, ik wist mijn gewicht met een acceptabele schommelmarge re-de-lijk constant te houden, ontdekte ik #Ashtanga #yoga, een traditionele dynamische yogastijl, waar de poweryoga en de vinyasastijlen uit zijn ontstaan. Het mooie aan deze serie is dat je hem zelfstandig thuis kunt beoefenen, wanneer het jou uitkomt. Ik ging naar India waar ik een intensieve yoga teacher training volgde en hoewel ik me toch enigszins had berust in het feit dat ik de rest van mijn leven die overtollige 5 kilo op mijn heupen en bovenbenen zou mee zeulen, vlogen ze er onverwacht af. Ashtanga heeft van mij nog eens extra bonuspunten gekregen doordat ik het vol blijf houden om bijna dagelijks thuis te oefenen. Het kost me niks extra’s, en ik hoef de deur niet uit. Het scheelt me zeeën van tijd en als ondernemer wil je graag efficiënt bezig zijn. Mijn eetgewoonten zijn drastisch veranderd en in mijn hoofd ben ik beduidend minder aan het malen.
En die 14 kilo, maar liefst 30 % van mijn huidige gewicht, daar heb ik voorgoed mee afgerekend.